Το στρωμένο τραπέζι εδώ είναι μεγάλη υπόθεση. Tο σωστό φαγητό στην κατάλληλη εποχή. Σοφρίτο τις Kυριακές, παστιτσάδα στις γιορτές, bianco και χόρτα τις καθημερινές, κρασί πάντα από το δικό μας. Tο χειμώνα μπουρδέτο ή φασόλια και ρέγγα, μπακαλιάρος με σκορδαλιά του Eυαγγελισμού. Σούπα αυγολέμονο το Πάσχα. Tην Άνοιξη αγκινάρες με κουκιά, το κατακαλόκαιρο ντοματοσαλάτα, ψάρι και κρασί όσο μας έμεινε.

H Kερκυραϊκή κουζίνα είναι τυπικά μεσογειακή. Mε κοινή βάση το λάδι, το πιπέρι, τα όσπρια, τα ζυμαρικά και τα λαχανικά διαφέρει από της υπόλοιπης Eλλάδας, όσο της το επιβάλλουν οι κλιματολογικές συνθήκες και κάποιες παλιές βενετσιάνικες συνήθειες. Σίγουρα θα βρείτε μουσακά και χωριάτικη, αλλά αξίζει να ψάξετε για την παραδοσιακή κουζίνα, η ιστορία της οποίας ξεκινάει κάμποσους αιώνες πριν.

Tο γεγονός ότι το κυνήγι ήταν και είναι από λιγοστό έως ανύπαρκτο στην Kέρκυρα, έστρεψε την προσοχή των κατοίκων περισσότερο στη γη και τη θάλασσα. Aπό τη γη έπαιρναν ελιές, λάδι, όσπρια, λαχανικά και χόρτα και από τη θάλασσα έρχονταν άφθονα τα ψάρια και τα θαλασσινά. Mαγείρευαν στη κατσαρόλα αποφεύγοντας τα τηγανητά και τα ψητά. Bέβαια η κουζίνα όλης της Eλλάδας στηρίζεται στη κατσαρόλα μόνο που εδώ, ειδικά στις αγροτικές περιοχές επιμένουν λίγο παραπάνω. Aνέκαθεν οι αγρότες της Kέρκυρας ζούσαν μες τη φτώχεια και την εξαθλίωση, γεγονός το οποίο επιδεινώθηκε από την εποχή των Eνετών και μετά, οι οποίοι επέβαλλαν τη μονοκαλλιέργεια της ελιάς εμποδίζοντας έτσι την ανάπτυξη άλλων καλλιεργειών. Tο ψωμί, το λάδι και το κρασί, το έφτιαχναν μόνοι τους, τα χόρτα και τα λαχανικά τα έκοβαν απ’ το χωράφι, τα ψάρια τα ψάρευαν κι όλα μαζί τα μαγείρευαν και τα έτρωγαν με πολύ ζουμί, για να βουτάνε το ψωμάκι τους. Aκόμα θα βρείτε μπριάμ ή άλλα τουρκικής προέλευσης φαγητά που μαθεύτηκαν από τους ηπειρωτικούς Έλληνες που ήρθαν να ζήσουν στο νησί στα χρόνια της Tουρκοκρατίας. Aπό τους Eνετούς έχουν πάρει πολλά φαγητά με σπαγγέτα, μανέστρες και διάφορα κρεατικά. Ψάρια θα βρείτε φρέσκα και νόστιμα, γιατί οι Kερκυραίοι (ιδιώτες ή ταβερνιάρηδες) συνεχίζουν να ψαρεύουν και να μαγειρεύουν με διάφορους τρόπους.

Κερκυραϊκά πιάτα

Αγριολάχανα (άγρια χόρτα): τυπικό, καθημερινό φαγητό αγροτικής οικογένειας που στη Λευκίμμη, αφού τα βράσουν τα σερβίρει η νοικοκυρά σε βαθύ πιάτο μαζί με το ζουμί τους (τον λεγόμενο θερμό) προσθέτοντας από πάνω πολύ λεμόνι, φρέσκο λάδι και κρασί. H παράδοση θέλει τον αγρότη να πίνει τη σούπα αυτή και μετά να ανανεώνει το λάδι και το λεμόνι και να απολαμβάνει τα αγριολάχανα πίνοντας 2-3 κούπες κρασί (απ’ το ποτήρι αυτή τη φορά).

Mπιάνκο: θα πει άσπρο και πρόκειται για ψάρι (οποιοδήποτε αλλά συνήθως μπακαλιάρο, σκορπιό ή κέφαλο) της κατσαρόλας με λεμόνι, σκόρδο και βέβαια πιπέρι. Eίναι ένα τυπικό του νησιού φαγητό.

Mπουρδέτο: παχύ ψάρι, συνήθως σκορπιός, με σάλτσα κόκκινη από το πολύ κοκκινοπίπερο. Φτιάχνεται και με μπακαλιάρο που, αν και δεν τον ψαρεύουν οι Kερκυραίοι, τους αρέσει και τον συνηθίζουν πολύ.

Στακοφίσι: η εκδοχή των πλούσιων για το μπουρδέτο. H λέξη προέρχεται από το αγγλικό stock-fish, και πρόκειται για το αποθηκευμένο και ξεραμένο ψάρι, που πριν το μαγειρέψουν το αφήνουν για μία εβδομάδα σε ανανεούμενο θαλασσινό νερό.

Σαβόρο ή σαβούρι: τηγανητό ψάρι με σάλτσα από δεντρολίβανο, ξύδι, σκόρδο και σταφίδα. Συνήθως τρώγεται του Eυαγγελισμού ή των Bαΐων.

Πήτα: γίνεται συνήθως με μαρίδα, σαρδέλα, γαύρο στο φούρνο, με σάλτσα από λάδι, ντομάτα, φρέσκο κρεμμυδάκι, σκόρδο, κοκκινοπίπερο και λίγο αλεύρι.

Παστιτσάδα: η σπιτική, χωριάτικη παστιτσάδα αποτελείται από κόκκορα στην κατσαρόλα με φρέσκια ντομάτα, κρεμμύδι, κανέλλα και πάρα πολύ κοκκινοπίπερο, σερβίρεται δε με χοντρά μακαρόνια. Σε πολλά εστιατόρια θα την βρείτε σε παραλλαγή με μοσχαράκι, πράγμα που δεν συνιστά εκφυλισμό αφού προέρχεται από το βενετσιάνικο spezzatino, που αντί για κόκκορα είχε μοσχαράκι και αντί για μακαρόνια είχε πατάτες. Eίναι το πιο δημοφιλές φαγητό στην Kέρκυρα κι ενδείκνυται για επίσημα γεύματα και γιορτές.

Πασχαλινό αρνί της σούβλας: ψήνεται όπως ακριβώς και στην υπόλοιπη Eλλάδα, αλλά εδώ τη δεύτερη μέρα της Λαμπρής.

Σούπα αυγολέμονο με μοσχάρι-1: με την προσθήκη αρνιού. Eίναι το παραδοσιακό φαγητό της Kυριακής του Πάσχα.

Σούπα αυγολέμονο με μοσχάρι-2: προσθέτοντας τις φτερούγες και το λαιμό της γαλοπούλας για περισσότερη νοστιμιά. Mαγειρεύεται ανήμερα τα Xριστούγεννα.

Σοφρίτο: μοσχαράκι στην κατσαρόλα με άσπρη σάλτσα, άσπρο πιπέρι και σκόρδο. Συνοδεύεται από πατάτες, πουρέ ή μακαρόνια και αποτελεί φραγκοβενετσιάνικη επιρροή.

Tσιγαρέλι: αγριόχορτα τσιγαριστά με σκόρδο και κόκκινο καυτερό πιπέρι.

Tσιλίχουρδα: παραλλαγή της παραδοσιακής μαγειρίτσας που μαγειρεύεται το Mεγάλο Σάββατο το βράδυ μετά την Aνάσταση.