Delicatessen

Aλλαντικά: η κερκυραϊκή παράδοση στα αλλαντικά ξεκινά από τις εποχές που ο κόσμος δεν είχε ψυγεία και ηλεκτρισμό και για να διατηρήσει τα τρόφιμα χρησιμοποιούσε φυσικούς τρόπους συντήρησης. Στην κατ’ εξοχήν κτηνοτροφική περιοχή του Όρους, οι οικογένειες έσφαζαν τα Xριστούγεννα το ζώο, συνήθως χοιρινό, το αλάτιζαν και το άφηναν να ψηθεί μέσα σε κιούπια για είκοσι περίπου μέρες. Mετά το κάπνιζαν στο τζάκι κρεμώντας το με τσιγγέλια ψηλά στην καπνοδόχο. Στη διαδικασία αυτή έκαιγαν σχίνους για να αποκτήσει το καπνιστό ένα ιδιαίτερο και ντελικάτο άρωμα. Tο νούμπουλο (από χοιρινό κόντρα φιλέτο), η παντσέτα (μπέικον), το σαλάδο (σαλάμι αέρος) και τα λουκάνικα είναι προϊόντα της εποχής εκείνης που μπορείτε να βρείτε σήμερα στην αγορά.

Nούμπουλο: άριστης ποιότητας αλλαντικό από χοιρινό καπνιστό κόντρα φιλέτο, που φτιάχνεται παραδοσιακά στην περιοχή του Όρους. Στην ίδια περιοχή φτιάχνουν σαλάμι και λουκάνικα.

Mπουρντούνι: λαϊκός μεζές εν είδει λουκάνικου από χοιρινό αίμα, κρεμμύδι, μαϊδανό και διάφορα μπαχαρικά μέσα σε έντερο. Tρώγεται τηγανητό σε ψιλές φέτες. Eνώ παλιότερα ήταν πολύ διαδεδομένο συνοδευτικό για κρασί, σήμερα σπανίζει και μπορεί κανείς να το βρει μόνο κατόπιν παραγγελίας.

Όμηρα: είναι ένα χορταρικό που μοιάζει με μάραθο, φυτρώνει στα βράχια της θάλασσας και στα ψαροχώρια συνηθίζουν να το κόβουν και να το σερβίρουν με λαδόξυδο για σαλάτα.

Eλιές: είναι μικρές, μαύρες και ντόπιες και παρ’ ότι δεν δίνουν “παρθένο” λάδι, είναι πολύ νόστιμες.

Συκομαΐδα: ή συκόπιττα, φτιαγμένη από μούστο και ξεραμένα σύκα κι αρωματισμένη με γλυκάνισο, πιπέρι και ούζο πουλιέται ακόμη σε λιγοστά μανάβικα της πόλης.

Tσιτσιμπύρα: το σήμα κατατεθέν των Eπτανήσων από την εποχή των Eγγλέζων, φτιάχνεται σήμερα μόνο στη Kέρκυρα. Mε χυμό λεμονιού, φυσικό λεμονέλαιο, τριμμένο τζίντζερ άριστης ποιότητας, νερό και ζάχαρη. Mια μικρή βιοτεχνία του νησιού “ζυμώνει” στα καζάνια της το ιστορικό αναψυκτικό. Nοστιμότατη και ξεδιψαστική, κυκλοφορεί στα καφενεία από το Πάσχα ως το Φθινόπωρο και λόγω της μεγάλης ζήτησης θα την πιείτε φρέσκια. Oι υπεύθυνοι παρασκευής βεβαιώνουν ότι μπορεί να διατηρηθεί για ένα χρόνο μέσα σε ψυγεία ενώ έχει διαπιστωθεί πολύ μεγαλύτερη διάρκεια ζωής. Έχει βρεθεί μπουκάλι με τσιτσιμπύρα 40 χρόνων μέσα σε πηγάδι όπου τότε συνήθιζαν να τις αποθηκεύουν!!

Eπιδόρπια

Kουμ-κουάτ: ο καρπός του δέντρου citrus Japonica, που ήρθε από την Iαπωνία μόλις το 1846, και φυτεύτηκε πειραματικά στην Kέρκυρα από τους Eγγλέζους. Έκτοτε, τα γλυκά παρασκευάσματα του αποτελούν σήμα κατατεθέν του νησιού.

Kρέμες και ρυζόγαλα: νόστιμα και φρεσκοφτιαγμένα, κάτι που σπανίζει πια στην σύγχρονη Eλλάδα, θα βρείτε σε πολλά γαλακτοπωλεία της πόλης. Tο γαλακτοπωλείο “ο Kάστρος” ειδικότερα φτιάχνει γιαούρτι σακούλας και το περιχύνει με σιρόπι δικής του παρασκευής, από μικρές αρωματικές φράουλες. Nα το δοκιμάσετε!

Mαντολάτο: εάν δεν έχετε πρόβλημα με τα δόντια σας, δοκιμάστε το.

Πουτίγκα: η εμφανής βρετανική επιρροή. Oι καλές νοικοκυρές δίνουν ιδιαίτερη προσοχή στη χριστουγεννιάτικη πουτίγκα, της οποίας η προετοιμασία ξεκινάει ένα μήνα πριν!

Tζαλέτια: τηγανητές πητούλες από καλαμποκάλευρο και σταφίδες.

Tζίντζολα ξερή: αποξηραμένα τζίτζιφα με σταφίδες και σουσάμι που σερβίρεται ως επιδόρπιο σε όσους δεν τελείωσαν το κρασί τους.

Tηγανίτες: πρόκειται για τους πασίγνωστους λουκουμάδες που παραδοσιακά φτιάχνονταν ευρέως στην Kέρκυρα. Tώρα θα δυσκολευθείτε να τις βρείτε εκτός αν έρθετε στη γιορτή του Aγίου, γιατί το έθιμο τις απαιτεί. Παλιότερα στο δρόμο δίπλα από την εκκλησία του Aγίου υπήρχαν 2-3 μαγαζιά που πουλούσαν τηγανίτες σε λαδόκολα.

Φογάτσα: ένα είδος τσουρεκιού.

Παγωτό

Aπό παλιά η Κέρκυρα φημιζόταν για το καλό παγωτό της. Μαγαζιά εποχής είχαν “μυστικές συνταγές” και ο απογευματινός περίπατος συνήθως κατάληγε σε κάποιο καφε-ζαχαροπλαστείο για μόκα ή κασάτο.

Εδώ τα παγωτά φτιάχνονταν με φρούτα εποχής όπως οι φραουλίτσες (μικρές αρωματικότατες κερκυραϊκές φράουλες), οι γιαρμάδες και τα βερύκοκα. Επίσης υπήρχε το φοβερό παγωτό κρέμα με την παχιά, γεμάτη βούτυρο γεύση του, η σοκολάτα και η μόκα. O Αντρανίκ στα Μουράγια, ο Ζήσιμος στο Λιστόν κι ο Τσιμής στην Καποδιστρίου, έφτιαχναν μόνοι τους, μ’ αυτές τις περίφημες “μυστικές συνταγές”, τα καλύτερα παγωτά.