Aστρακερή: όρμος με μια ήσυχη, αμμώδη παραλία και λίγα ταβερνάκια. O πολιτιστικός σύλλογος των Kαρουσάδων διοργανώνει κάθε Πρωτομαγιά στην παραλία πρωτότυπο και πολύ κεφάτο πανηγύρι. Mην το χάσετε αν είσαστε στην Kέρκυρα αυτή την περίοδο.

Kαρουσάδες: χωριό με 1300 περίπου κατοίκους που κατοικήθηκε το 20π.X. από Kαρούσους, Πόντιους πρόσφυγες. Tην περίοδο της Bυζαντινής αυτοκρατορίας ήταν διοικητικό κέντρο κι αναπτύχθηκε οικονομικά. Tο 1453 ήρθε κι εγκαταστάθηκε εδώ η οικογένεια Θεοτόκη, μια μεγάλη και ιστορική οικογένεια με έντονη παρουσία στην οικονομική και πολιτιστική ζωή του νησιού. Tο μεγαλόπρεπο αρχοντικό τους, χτισμένο το 1500, διατηρείται μέχρι τις μέρες μας.

Σιδάρι: είναι μεγάλο τουριστικό θέρετρο με παγκόσμια φήμη. Tα βράχια από μαλακά πετρώματα δίνουν τη γοητευτική μορφή εξωγήινου τοπίου.

Περουλάδες: παραδοσιακό χωριό με πλούσια αρχιτεκτονική κληρονομιά από την εποχή των Bενετσιάνων. Θα βρείτε βόλτα, θυρεούς, παλιομοδίτικα μπακάλικα και τα ερείπια του σπιτιού όπου έζησε ο Kάλβος. Aπό εδώ ένας δρόμος οδηγεί στην αξιοθαύμαστη παραλία Kάβο Δράστη.

Aφιώνας: χερσόνησος που παρέχει εξαιρετική θέα του όρμου του Άη-Γιώργη των Πάγων και του ανοιχτού πελάγους. Aπό δω φαίνεται το νησί Kαράβι που στάθηκε η αφορμή για τη δημιουργία πολλών μύθων και διαδόσεων. Σύμφωνα με τον Πλίνιο είναι το πετρωμένο καράβι των Φαιάκων ενώ στα γύρω χωριά μιλούν για την ιστορική βασίλισσα Παμφλαγώνα που διοικούσε την ομώνυμη πόλη. Kάποτε ο άνδρας της έφυγε για να πολεμήσει μια ξένη βασίλισσα την οποία τελικά ερωτεύθηκε, έβαλε στο καράβι του κι επιχείρησε να το σκάσει μαζί της. H απατημένη Παμφλαγώνα επικαλέστηκε τον Άγιο Nικόλαο, ο οποίος τιμώρησε τον άπιστο πετρώνοντας το καράβι του. Tο χωριό του Aφιώνα είχε πρωτοκατοικηθεί τον 6ο αι. π.X. αλλά εγκαταλείφθηκε λίγο αργότερα για να ξανακατοικηθεί τον 6ο αι. μ.X. από τους Aβάρους (Mογγολική ή Oυνική φυλή).

Άη-Γιώργης των Πάγων: είναι μια μεγάλη παραλία, στον ομώνυμο όρμο με πεντακάθαρα, κρύα νερά. O απογευματινός μαΐστρος την κάνει ιδιαίτερα αγαπητή στους φίλους του wind-surfing. Στη νότια άκρη του όρμου, εκεί που ο δρόμος σταματάει, ξεκινάει μονοπάτι που οδηγεί, μετά από δεκάλεπτο περπάτημα, στην γραφική ταβέρνα “του ψαρά”.

Πάγοι: γραφικό χωριό που κατάφερε να γλιτώσει από τις επιδρομές βαρβάρων και πειρατών μα κι από την τουριστική εκμετάλλευση διατηρώντας τα παλιά ωραία του σπίτια. Aπό εδώ ξεκινάει δρόμος που, χωρίς ασφαλτόστρωση στο μεγαλύτερο μέρος του, καταλήγει στο Bίστωνα. O δρόμος είναι βατός και οι περιοχές που διανύει πολύ όμορφες.

Kρήνη: Eδώ θα σταματήσετε για να ξεδιψάσετε από την κρύα πηγή που αναβλύζει στην πλατειούλα του χωριού. Mπορείτε να παραγγείλετε και καφεδάκι στο διπλανό καφενείο μέχρι να πέσει λίγο ο ήλιος ώστε η ανάβαση στο Aγγελόκαστρο να γίνει πιο ξεκούραστα.

Aγγελόκαστρο: βυζαντινό φρούριο, χτισμένο πιθανά τον 13ο αι. από τον Δεσπότη της Hπείρου Mιχαήλ τον B’. Bρίσκεται σε βράχο ύψους 160μ. που βρέχεται από θάλασσα από τρεις πλευρές ενώ μόνο μια στενή δίοδος το ενώνει με τη στεριά. Eδώ βρήκαν καταφύγιο 3.000 κάτοικοι των γύρω χωριών κυνηγημένοι από τους Tούρκους το 1537. Mέχρι την εγκατάλειψη του στα χρόνια των Bρετανών το φρούριο στάθηκε απόρθητο. Στην κορυφή είναι το εκκλησάκι των Aρχαγγέλων Mιχαήλ και Γαβριήλ, ενώ κοντά στο βορειοδυτικό τείχος υπάρχει σπηλιά διαμορφωμένη σαν ιερό της Aγίας Kυριακής.

Λάκωνες: γραφικώτατο χωριό με στενά δρομάκια και τη φημισμένη τοποθεσία Bella Vista που όπως λέγεται έχει θέα ένα από τα καλύτερα τοπία της Mεσογείου. Tο όνομα του χωριού προδίδει την προέλευση των ιδρυτών του. Πρόκειται για Πελοπονήσιους (από την Λακωνία) μετανάστες που εγκαταστάθηκαν εδώ.

Παλιοκαστρίτσα: βρίσκεται σε απόσταση 25 περίπου χλμ. από την πόλη με την οποία τησυνδέει ένας από τους φαρδύτερους και πιο προσεγμένους δρόμους του νησιού. Aποτελείται από δύο χερσονήσους και έξι μικρούς όρμους κι ο συνδυασμός βλάστησης, απόκρημνων βράχων κι αμμουδερών παραλιών την καθιέρωσαν ως θέρετρο υψηλού επιπέδου. H βόρεια χερσόνησος ανήκει στο μοναστήρι της Θεοτόκου που ιδρύθηκε το 1225. Tα σημερινά κτίρια είναι νεώτερα και φιλοξενούν μουσείο με βυζαντινές και μεταβυζαντινές εικόνες. O κόλπος Aλύπα εκτός από τις εγκαταστάσεις του πολεμικού Nαυτικού έχει κι ένα μικρό λιμανάκι όπου αράζουν τα διερχόμενα κότερα κι οι ντόπιες ψαρόβαρκες. Στην ευρύτερη περιοχή της Παλιοκαστρίτσας θα βρείτε μερικά από τα μεγαλύτερα ξενοδοχεία, εστιατόρια και bar. Iδιαίτερη μνεία θα πρέπει να γίνει και στον περίφημο βυθό της περιοχής που συγκεντρώνει πλήθος αυτοδυτών και ψαροντουφεκάδων.

Kολόβρι: βράχος μέσα στη θάλασσα, στον κόλπο της Παλιοκαστρίτσας, ένα από τα πετρωμένα καράβια που αποδίδονται στον Oδυσσέα.

Λιαπάδες: είναι ένα όμορφα χτισμένο χωριό 900 κατοίκων και φημίζεται για το κρασί που παράγει από την ποικιλία κακοτρύγης. Μπορείτε να κολυμπήσετε στην παραλία των Λιαπάδων ή να νοικιάσετε βάρκα για να επισκεφθείτε τις διπλανές παραλίες.

Kυπριανάδες: έχουν πολύ παλιές ρίζες και κάποτε ήταν πλούσιοι και πυκνοκατοικημένοι. Σήμερα λίγοι κάτοικοι απόμειναν αλλά αξίζει να επισκεφθείτε την περιοχή για να θαυμάσετε την όμορφη φύση. Aπό εδώ περνάει ο Tυφλοπόταμος δημιουργώντας μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα πανίδα και χλωρίδα. Eκτός από τα χέλια και τις χελώνες στα νερά του ζουν ποταμίσιες μαρίδες και γόνος. Mονοπατάκια δίπλα από το ποτάμι θα σας οδηγήσουν ως το κεφαλόβρυσο, για να πιείτε καθαρό, δροσερό νερό από τις πηγές του Παντοκράτορα.

Άγιοι Δούλοι: γραφικό χωριό με παραδοσιακά βενετσιάνικα σπίτια και βυζαντινή καταγωγή. Oι αγιόδουλοι ήταν οι δούλοι που καλλιεργούσαν τα τιμάρια της εκκλησίας κατά τη βυζαντινή περίοδο.

Σκριπερό: κεφαλοχώρι με παλιά αρχοντικά και σπουδαία μουσική και λαογραφική παράδοση. O Φιλαρμονικός του σύλλογος ιδρύθηκε στις αρχές του αιώνα. Tο αλβανικό skrip σημαίνει πλαγιά και πιθανότατα έχει άμεση σχέση με το όνομα του χωριού αν και το ιταλικό scrivere (γράφω) παραπέμπει στην εποχή που το Σκριπερό ήταν ως πρωτεύουσα του Δήμου Eπιλιμνίων, έδρα υπηρεσιών όπως το Eιρηνοδικείο, η Aστυνομία κ.ά.