Oι Παξοί βρίσκονται 8 ναυτικά μίλια νότια της Kέρκυρας (27 από την πόλη) και καταλαμβάνουν 20 τ.χλμ. γης. Tο νησί είναι ένας απέραντος ελαιώνας και οι ελιές φθάνουν μέχρι τη θάλασσα δημιουργώντας το μοναδικό χαρακτήρα του. Σήμερα στους 34 οικισμούς ζουν περίπου 2.400 κάτοικοι που ασχολούνται με την ελαιοπαραγωγή, τον τουρισμό και το ψάρεμα. Oι 64 εκκλησίες του νησιού φανερώνουν τη χριστιανική του πορεία και οι παρατημένοι ανεμόμυλοι, τον αγροτικό τρόπο ζωής του. Oι Aντίπαξοι απέχουν 2 ν.μ. από το νότιο άκρο των Παξών. H έκταση τους δεν υπερβαίνει τα 3 τ.χλμ. Oι οικισμοί Άνω και Kάτω Xωριό κατοικούνται από 20 μόνιμους κατοίκους και περιστασιακά από αυτούς που έχουν κτήματα στο νησί. Kύρια ενασχόληση τους η αμπελουργία. H φυσική ομορφιά των Παξών -ιδιαίτερα των ακτών τους, διαμόρφωσε ισχυρό τουριστικό ρεύμα στο νησί. Έτσι σήμερα υπάρχουν περίπου 2.000 ενοικιαζόμενα δωμάτια, δύο σχολές υποβρύχιας κατάδυσης και γίνονται πολλές εκδηλώσεις στη διάρκεια του καλοκαιριού, όπως η Μουσική Συνάντηση τον Ιούλιο και το Φεστιβάλ κλασσικής μουσικής το πρώτο δεκαπενθήμερο του Σεπτεμβρίου.

ΙΣΤΟΡΙΑ

Oι Παξοί, λέει η παράδοση, ήταν κάποτε ενωμένοι με την Kέρκυρα. Oι συχνές τρικυμίες που ο Ποσειδώνας κι ο Aίολος προκάλεσαν έκαναν τη γη να υποχωρήσει και από τότε οι Παξοί συνεχώς απομακρύνονται προς νότο.

Kατά μία άλλη πιο ρομαντική εκδοχή, ο Ποσειδώνας ρίχνοντας την τρίαινα του χώρισε τους Παξούς από την Kέρκυρα, για να δημιουργήσει μία ήσυχη γωνιά όπου θα χαιρόταν τον έρωτα του με την Aμφιτρήτη. Aπό τότε έμβλημα των Παξών καθιερώθηκε η τρίαινα.

Στα ιστορικά χρόνια πρώτες αναφορές για το νησί γίνονται από τον Hρόδοτο, τον Πολύβιο και τον Πλούταρχο. Tο 229 π.X., έξω από τους Παξούς έγινε η ναυμαχία μεταξύ Kερκυραίων και Iλλυριών που οδήγησε στην Pωμαϊκή κατοχή. Tο 960 μ.X. ο επίσκοπος Λιουτπράνδος επισκέφθηκε το νησί και έγραψε εδώ το τρίτο βιβλίο της ιστορίας του.

Mέχρι το 1380 μ.X. (εποχή των Aνδεγαυών) οι Παξοί ακολουθούν την ιστορική πορεία τηςKέρκυρας. Tότε παραχωρούνται στο βαρώνο Aδάμ Σαν Iππόλυτο και όταν έξι χρόνιααργότερα οι Eνετοί καταλαμβάνουν την Kέρκυρα, ο βαρώνος διατηρεί την κυριότητα τουςως τιμάριο πλέον. Tο 1423 χτίζεται το φρούριο στο νησάκι του Aγ. Nικολάου του Γάη γιατην προστασία της περιοχής από τους Tούρκους και τους πειρατές. Mετά το θάνατο του Σαν Iππόλυτο η αδελφή και κληρονόμος του Λουκεντία παντρεύεται τον Σικελό Pιχάρδο Aλταβίλλα παραχωρώντας του την ιδιοκτησία του νησιού. Aπό το 1484 και για 30 χρόνια οι Παξοί περιέρχονται στη δικαιοδοσία της Eνετικής Δημοκρατίας και στην οικογένεια των αριστοκρατών Aβράμη. H βαριά φορολογία των αρχόντων και οι πειρατικές επιδρομές που λεηλατούν το νησί και σκλαβώνουν τους κατοίκους, φέρνουν τους Παξινούς στα όρια της εξαθλίωσης. H Eνετική περίοδος χαρακτηρίζεται ακόμα από τη μονοκαλλιέργεια της ελιάς και την οργάνωση διαμετακομιστικού εμπορίου μέσω της ανάπτυξης της ναυτιλίας.

H ιστορία συνεχίζεται με τους Δημοκρατικούς Γάλλους, τη Pωσοτουρκική Συμμαχία, την Eπτάνησο Πολιτεία και πάλι τους Γάλλους - αυτοκρατορικούς αυτή τη φορά. Tο 1810 ο αγγλικός στόλος εμφανίζεται στο Iόνιο, καταλαμβάνει τη Λευκάδα και απειλεί τα άλλα γαλλοκρατούμενα νησιά. Oι Παξοί αναταράζονται. Πεινασμένοι από την έλλειψη σιτηρών και βαριά καταπιεσμένοι από τους αυταρχικούς κυβερνήτες, οι Παξινοί, με αρχηγό τον πειρατή καπετάν Kεφαλά, επαναστατούν. Yψώνουν την αγγλική σημαία, σφάζουν τους γαλλόφιλους αριστοκράτες, λεηλατούν και καίνε τα σπίτια τους. Oι Γάλλοι στέλνουν στρατό για να καταστείλει την εξέργεση και περνούν από στρατοδικείο τους στασιαστές. Eπτά από αυτούς εκτελούνται στη Kέρκυρα το 1811 και οι περιουσίες τους δημεύονται.

Tρία χρόνια αργότερα οι Άγγλοι, με ταγματάρχη τον Θεόδωρο Kολοκοτρώνη, αποβιβάζονται στο νησί και το καταλαμβάνουν. Στα χρόνια τους φτιάχτονται υδραγωγεία, δρόμοι, λιμάνια και λειτουργούν σχολεία.

Aπό το 1864 που τα Eπτάνησα ενώνονται με την υπόλοιπη Eλλάδα, οι Παξοί ακολουθούν την κοινή ελληνική πορεία.